Czarni Polacy, piraci z Karaibów i złota kula

źródło: Wikipedia

January Suchodolski, „Bitwa na San Domingo”

Kolejna historyjka z Karaibów przywieziona przez pewnego uroczego, młodego warszawianina każe przypomnieć najdziwniejszą Polonię świata, jaką są Polone Nwa, czyli „czarni" Polacy z Haiti.

Pisałem o nich z fascynacją nieraz. Przypominałem, jak w 1983 roku w Port-au-Prince witali z biało-czerwonymi sztandarami Jana Pawła II, tańcząc swój tradycyjny polski taniec „kokoda". Domagałem się nawet dla nich prawa do repatriacji, ale moje apele były jak rzucanie grochem o ścianę. Nikt się ich losem nie przejął, mimo że Polone Nwa noszą często polskie nazwiska, wyróżniają się błękitnymi oczyma i mają się za naszych odległych braci.

W.K., który pojechał na Haiti z misją humanitarną, dokonał przedziwnych odkryć na własne konto. Oto najpierw w niewielkim miasteczku znanym z kultu voodoo na jednej ze ścian znalazł przedziwne przedstawienie ioa (ducha) tej synkretycznej haitańskiej religii w osobie ciemnoskórej kobiety z małym dzieckiem na ręku. Miała granatowy płaszcz, złotą koronę (podobnie jak jej ciemny synek) i dwie skośne blizny na prawym policzku. Z pewnym zdziwieniem odkrył, że graffiti przedstawia – ni mniej, ni więcej – Matkę Boską Częstochowską w lokalnym wydaniu. Innym zdziwieniem była jedyna zachowana w Muzeum Narodowym w Port-au-Prince Wielka Kolia Orderu Królewskiego i Wojskowego...